مقایسه اثر ترکیبی سوفنتانیل و لیدوکایین با لیدوکایین به تنهایی بر روی تغییرات همودینامیک وبیحسی نخاعی بعد از جراحی

سابقه و هدف: برای بی حسی نخاعی از داروهای بی حسی موضعی مختلف مانند لیدوکایین، پروکایین، روپی واکایین استفاده می شود. به منظور کاهش عوارض این داروها و نیز بهبود کیفیت بی حسی نخاعی و افزایش طول مدت بی حسی داروهایی، مانند: مرفین، سوفنتانیل، فنتانیل و اپی نفرین استفاده می شود. هدف از این تحقیق مقایسه دو داروی سوفنتانیل و لیدوکایین بر بی حسی نخاعی در بیماران می باشد.   مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی با کد irct=1470 تعداد 90 نفر از بیمارانی که جهت انجام اعمال جراحی استخوان و مفاصل اندام تحتانی و یا کلیه و مجاری ادراری به اتاق عمل بیمارستان امیرالمومنین سمنان مراجعه داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 45 نفره قرار گرفتند. به یک گروه لیدوکایین به همراه سوفنتانیل (گروه s ) و گروه دیگر فقط لیدوکایین (گروه l ) تزریق گردید. شروع اثر بی حسی نخاعی، مدت زمان آن و نیز تغییرات ضربان قلب و فشارخون در دقایق صفر، 5، 10 و 20 ثبت شد. با استفاده از آزمون های t-test و repeated measurement نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه برگرفته از پایان نامه دانشجویی می باشد.   یافته ها: آنالیز نتایج حاصله نشان داد که مدت زمان بی حسی نخاعی در گروه سوفنتانیل (37/7 + 11/86 دقیقه) و در گروه لیدوکایین (82/7+55/64 دقیقه) بوده است، شروع اثر بی حسی در گروه سوفنتانیل، (55/0 + 04/2 دقیقه) و در گروه لیدوکایین (70/0 + 35/3 دقیقه) بوده است. تغییرات فشار خون سیستولیک (14 % > p )، فشارخون دیاستولیک (p< 0/008) در گروه سوفنتانیل به طور معنی داری نسبت به گروه لیدوکایین تفاوت داشت.   بحث و نتیجه گیری: این پژوهش نشان داده است که طول مدت بی حسی نخاعی در اثر اضافه کردن سوفنتانیل به لیدوکایین افزایش یافته و نیز شروع اثر بی حسی نخاعی کاهش یافته، تغییرات همودینامیک نیز به طور معنی داری به حداقل رسیده است.